İkinci asırdan itibaren hadislerin tamamı vahiy olarak algılanmaya başlandı. Bu hadislere “seçmeci” yaklaşan Mu’tezile ve ehl-i re’ye bir tepki idi. Böylece hadis olarak ortada dolaşan rivâyetler “kutsandı,” “eleştirilemez” zırhına büründü. Bâzıları tarafından Kur’an’dan daha da öncelendi. Öyle ki, Kur’an’la rivâyet çakıştığında o rivâyetin Rasulullah’ın ağzından çıktığı kesinmiş gibi “Peygamberimizin Kur’an’a ters düşmeyeceği” fikrinden hareketle, âyetin hükmü, rivâyetle kaldırıldı. Rivâyetlerle, Kur’an’ın genel hükümlü âyetlerinin sınırlandırılma yoluna gidildi. Rivâyet ilimle özdeşleşti, sonuçta “hadis olarak ortada dolaşan” hemen bütün rivâyetler “dinleştirildi.”
Diğer taraftan, ilmin sadece “rivayetten” ibâret olarak görülmesi, hadislerin ve sünnetin tamamının “vahiy” olarak algılanması ve “hadisle sünnetin özdeşleşmesi” sonucunda nakil ağırlıklı bir bilgi arayışına yönelindi. Aklın ve nakli akılla değerlendirmenin, akılla yorumlamanın önü kesildi.
Sünneti Doğru Anlamak Serisinin elinizdeki 5. Kitabında sünnet Kur’an ilişkisini, sünnet vahiy ilişkisini okuyacaksınız. “Sünnetle Kur’an neshedilebilir mi?” “Rasulullah’ın bütün sözleri vahiy mi?” gibi sorularınızın cevabını öğreneceksiniz.
Bu kitap, bir yandan “sünneti doğru anlamayı” temin ederken; diğer yandan, Kur’an’ı doğru anlamaya yardımcı olacaktır.
Bir cevap yazın