Gece olduğunda herkes kendi iç dünyasının kabuğuna çekildi. Zeynel’in horultu sesinin arasında ağlıyordu Seher. Minik papatyasının büyümüş, yuvadan uçacak olmasına ağlıyordu. Sinem ise yatakta Alper’le mesajlaşıyordu. Geleceğe dair hayaller kuruyordu.
Aslında yatak büyülü bir mabetti insanlar için. Bir bireyin dünyaya gelmesinde yapılan çalışmalar genellikle burada olur. Doğumdan ölüm döşeğine
kutsal bir döngü… En bilinmez sırlar burada bırakılır birer birer, damla damla gözyaşlarıyla. Belki günlüktür yatak. Senin hikayeni tutan. Seni en çıplak, en savunmasız, en yararlı en… halinle gören.
Belki de mükemmel bir psikologdur hiç bıkmadan dinleyen. Ve üzerine mis gibi bir uyku sunan. Terapi atölyesi. Bir hikayecinin çalışma masası… ve daha bir sürü şey…
Sinem için de artık terapinin huzur veren dinlendirici evresi başlamıştı. Göz kapaklarına çöken uykunun etkisiyle “iyi geceler” mesajını gönderip uykuya daldı.
Bir cevap yazın