“Zaman” dedi tekrar. Bu defa dudaklarından mırıltı halinde döküldü kelimeler. “Zaman” kelimesi derin sessizliğin içinde dondu kaldı sanki. Ya da bu zaman bu kelime içine dondu. 0 anda gözünün önüne amcası Sultan Abdülaziz’in solgun yüzü geldi, ihanetin gömleğine bıraktığı kanlı işaret. Açık gözlerinde derin bir şaşkınlık donmuştu. Sanki geriye bıraktığı zamana bakıyordu. Ya da geride bıraktıkları bir yumak zaman olmuşta gözlerinde donmuştu. O zaman donmuşluğunda çektiği acılar alın kırışlarını şekillendirmiş ve dudaklarında bir topak istihza ya benzer gülümseme bırakmıştı. Herhalde hain infazcı çingenelere değil de daha arkadaki mason güçlere bakıyordu.
Eğer butonlar çalışmıyorsa Adblock(Reklam Engelliyici) eklentilerinizi devre dışı bırakınız.
Bir cevap yazın