Bizim Kaalamız on dört yıl yaşadı. Aslında uzun bir ömür yaşamanın asıl nedeni, bir yarış tazısı olmasına karşın bizim, asla onu yarışlara sokmamamız çünkü yarışan tazıların ömrü ne yazık ki kısalıyor. Dokuz yaşında bir yarış tazısı ömrünün sonuna gelmiş oluyor. Bu bilgiyi edindikten sonra Kaalamızı hiç yarıştırır mıyız? Asla! Böylece Kaalacık, uzun, mutlu bir ömür sürdü. Onunla vedalaştığımız son akşam, bütün gece başını dizlerime dayadı ve gözleri gözlerimde oturdu. Sanki gözleriyle “Ben artık sizlerden ayrılıyorum” der gibiydi. Yüzüme öyle anlamlı bakıyordu ki, konuşabilseydi eminim o gece bana bütün yaşamını anlatacaktı… Bakışlarıyla bir şekilde anlattı da… Ben de onun gözlerinde gördüklerimi ve okuduklarımı onun ağzından sizlere aktarmaya karar verdim”
Eğer butonlar çalışmıyorsa Adblock(Reklam Engelliyici) eklentilerinizi devre dışı bırakınız.
Bir cevap yazın