“Karanlıktı. Belki gece gerçekten de çok karanlıktı. Belki de öyle hissediyorlardı. Belki birileri evleniyordu, onlar için etraf rengarenkti. Belki birileri uyuyordu, rengi bile umurunda değildi. Bu bir döngü öyküsü değil mi?” ,
Ben Muhsin Atasoy bu zamana kadar çok ses duydum. Her biri bambaşka bir şey diyordu. Kimisi hor gördü, kimisi pohpohladı ama ben onlara aldırış etmedim. Samimi olanlara sarıldım. Samimi olmayanlara gülümsedim. İçimden dedim ki benim hayallerim var sizler gelip geçicisiniz. Ben hayallerimin peşinden koştum. Bu kitabı eline alan değerli insan sen de hayallerinin peşinden koş.
Eğer butonlar çalışmıyorsa Adblock(Reklam Engelliyici) eklentilerinizi devre dışı bırakınız.
Bir cevap yazın