İnsan sevmezdim. İnsanları tanımayı istemezdim fakat istemediğim halde birçok insan tanıma fırsatını buldum. Etrafımdaki herkesi çok iyi tanıdığımı sanırdım. Biri hariç… Onu tanıyabilmek imkânsızdı. Büyüleyiciydi. Şeytan olabilirdi. Melek olabilirdi. Diğer insanlar gibi değildi. DNA’sı farklıydı. Farklı bir dünyadan, farklı bir boyuttandı. Işık hızındaydı. Onu tanıyabilmek insan bilincini aşıyordu. Bana korkmam gerektiğini söylüyordu. Ancak korkmuyordum. İkimiz de maviyi seviyorduk. Bana göre mavi özgürlüktü; ona göre ölüm. Bana göre kırmızı aşktı; ona göre kan. Ve ona göre; mavi ve kırmızı asla ayrılamazdı. Çünkü her ölümün içinde kan; her kanın içinde biraz ölüm vardı. Ölüm sonsuz ve korkunçtu. Çünkü O; bir ölüydü. O; maviydi.
Eğer butonlar çalışmıyorsa Adblock(Reklam Engelliyici) eklentilerinizi devre dışı bırakınız.
Bir cevap yazın