Sancar Kahraman’a göre oğlu doğuştan günahkârdı.
İhanetiyle kalbini buza çeviren karısının günahları, güzelliğiyle göz kamaştıran oğlunun tenine, ruhuna işlenmişti. Bu yüzden onu Urfa’dan, topraklarından sürgün etti.
Savaş Kahraman, yıllar sonra geri döndüğünde babası ölüm döşeğinde kendi cehennemine gözlerini yummak üzereydi. Ona kalansa yıllardır hapsolduğu koca bir yalnızlık, yönetmek zorunda kaldığı bir aşiret, büyük bir servet ve güç olacaktı.
Peki babasının bağlı olduğu Yedi Aşiret onu kabullenebilecek miydi? Savaş, kardeşi için döndüğü topraklarda kimlerle mücadele edecekti?
Gördüğü an âşık olduğu, kalbindeki buzları kırmayı başaran güzeller güzeli Rojda Kurt’un kendisine yasak olduğunu öğrendiğinde ne yapacaktı? Onun için adına yaraşır bir mücadele mi verecekti? Yoksa sevdasını kalbine mi gömecekti?
Bir yanda kardeşini bulmak için döndüğü konakta etrafını saran kabuslar, diğer yanda meftun olduğu kadın…
“Tek bir dokunuş, tek bir söz yeterdi kalplerini aşkla kavuşturmaya. Zira yaralıydı adam ve kadın, onun dermanı olduğunu göremeyecek kadar kördü.”
Aşk; günahsızdır.
Eğer butonlar çalışmıyorsa Adblock(Reklam Engelliyici) eklentilerinizi devre dışı bırakınız.
Bir cevap yazın