“düşünme makinemi kapattım,
burdan sonrasını hiçbir aletle geçemezsin,
dedi derviş. gerisini getirmedi.
pekala tenimin içine, etimin geçirgenliğine
kaptırabilirim kendimi
bu da bir hayat.
düşünme makinem
sırtını delirme çizgisine verip
hakikati başka kelimelerle dolaşmayı tercih etti.
kimseye çatmamak için
herkes gemi inşa edebilseydi
iblis derdinden tövbekar olurdu.
iş, yaradılış sözleşmesi bitene kadar
insanlık sınırlarını koruyabilmekte.”
Eğer butonlar çalışmıyorsa Adblock(Reklam Engelliyici) eklentilerinizi devre dışı bırakınız.
Bir cevap yazın