Rengarenk misketlerin bulunduğu yamalı bohçasını açtı. Bilmem bu kaçıncı açışında yeni bir el kiri izi daha oluştu bohçanın ağız kısmında. Her defasında özenle çıkarıp hohlayarak parlattığı misketlerini bu sefer bir hamlede boşaltıverdi yere. Başka başka insanlar avuç avuç toplamaya başladı onları. Gözleri biraz korkulu biraz mutlu baktı parlak cam parçacıklarına. Sonra her avuçta daha bir renkli daha bir canlı durduklarını gördü, sevindi.
Zamanın yamalı bohçasında nefes yerine koyup yaşam saydığı hikayelerinde yazarın kendisini, onları yaşayanları ve hayattan sobelediklerinizi bulacaksınız.
Çocuklarınız, hayatı acı tecrübelerden değil, kişisel gelişimin hikayeleştirilişmiş öykülerinden öğrenecek!
Eğer butonlar çalışmıyorsa Adblock(Reklam Engelliyici) eklentilerinizi devre dışı bırakınız.
Bir cevap yazın