Kitapta, Devrimci Yol Hareketi içinde yer almış kadınlar konuşuyor. 1975-1985 yılları arasına odaklanan anlatımlar, Türkiye’nin çok önemli bir dönemine ışık tutuyor. Bu anlatımlarda, 70’li yıllarda Türkiye’de gelişen sosyalist mücadelenin farklı bölgelerde ve farklı alanlarda nasıl yaşandığına tanık oluyor; Devrimci Yol’un bir halk hareketi olmasında kadınların üstlendiği sorumluluğu görüyoruz. Yitirdiğimiz arkadaşlarımızın anısını yüreğimizde hissediyor; onlarla bir kez daha gurur duyuyoruz.
Cunta sonrasında ise, hapishane günlerinin karanlığından çıkmak için onlarla el ele tutuşuyor; Mamak başta olmak üzere Eskişehir, Ordu-Efirli, Amasya, Erzurum, Erzincan, Diyarbakır ve Burdur hapishanelerine giriyor; Ulucanlar, Niğde, Bartın, Çorum, İzmit, Urfa, Adıyaman, Antep hapishanelerine görüşe gidiyor; İstanbul hapishaneleri önünde eylemlere katılıyoruz. Perşembe, Kars ve Artvin’deki gözetim evlerinde yaşanan acıları paylaşıyor; başta Ankara DAL olmak üzere, pek çok şehirdeki sorgu binalarının hücrelerinde kadın arkadaşlarımıza omuz veriyoruz. 80’li yılların zorluklarını birlikte yaşıyor; inadına ayakta kalmanın başarısına tanık oluyoruz.
Kader Çeşmecioğlu
Bir cevap yazın