Protest dinî müziğin 1990’ların ilk yarısında önemli bir sektör haline geldiğini, dindar
kamuoyunda ciddi makes bulduğunu iddia etmek mümkündür. Şüphesiz geleneksel dindarlar
bu müziğe yabancı, bazı dinî gruplar da –beste ve güfte kaygılarından- mesafeliydiler. Ancak
genel olarak dinî gruplar bir “alternatif kamu” içinde kendi “dünyalarını” kurma
çabasındaydılar ve yeni müzik formu bu alternatif kamuda biliniyordu. Bu müziğin dindar
insanların evlerinde, düğünlerde, konferans gibi programların öncesinde, mitinglerde, hatta
İmam Hatip Liselerinin müzik derslerinde yoğun bir şekilde yer aldığı müşahede ediliyordu.
Ancak 2000’li yıllara gelindiğinde hem eser üretimi hem de içerik açısından bir değişim
görüldü. Bu dönemde hala cihattan ve şehadetten bahsedilse de, vurgu eski gücünü yitirdi. Bir
çocuğun dilinden yazılmış veya şehidin son cümleleri olarak dökülen etkileyici cümleler
kayboldu. Sevda, sevgili ya da aşk temalarının hangi “sevgiliye” yöneldiği belirsizleşti.
Bosna, Çeçenistan, Filistin gibi coğrafyalara yapılan atıflar azaldı.
Eğer butonlar çalışmıyorsa Adblock(Reklam Engelliyici) eklentilerinizi devre dışı bırakınız.
Bir cevap yazın